İki Kere İntro: Patti Smith ile Yolda

1975 yılında çıkardığı ilk albümü Horses ile punk rock’ın doğmasında büyük etkisi olan ve geleneksel kadın ve erkek modellerini reddeden diliyle disko çağına meydan okuyan Patti Smith, Amerikan gençlerini sadece müziğiyle değil kalemiyle de etkiledi. 19. yüzyıl Fransız şiirini geniş kitlelere tanıtan ABD’li müzisyen ve şair, 2005 yılında edebiyata yaptığı katkılardan dolayı “Ordre des Arts et des Lettres” nişanı aldı, bundan iki yıl sonra yani 2007’de de “Rock and Roll Hall of Fame”e kabul edildi. 17 Kasım 2010’da anılarını yazdığı ve Domingo Yayınları tarafından Türkçe de yayınlanan Just Kids/Çoluk Çocuk adlı kitabıyla National Book Award’ı kazanan “Punk’ın vaftiz anası”, 2011’de Polar Music Prize’ı alan sanatçılardan biri oldu. Türkiye’de de bütün konserleri dolup taşan Patti Smith, bugün sadece o dönemi yaşamış olanların değil gençlerin de ilgi gösterdiği bir sanatçı.

Hayranları onun sahnelere ikinci dönüşünü de iyi bilirler. Smith 1980 yılında, gitarist Fred Smith’le evlenip iki çocuk doğurunca 1980’li yılları müzikten ve özellikle sahneden uzak geçirdi. 1995 yılında büyük bir aşkla bağlı olduğu eşini ani bir ölümle kaybetti. Eski dostu Allen Ginsberg ve o sıralarda arkadaş olduğu, hayranı Michael Stipe’in sahneye dönmeye ikna etmesi üzerine Bob Dylan’la birlikte turneye çıktı. Yaşı elliye dayanmıştı, uzun zamandır canlı performans yapmamıştı…

Michael Stipe turneyi ve Patti’yi fotoğrafladı. Kitabın metinlerini ise William Burroughs, Oliver Ray, Paul Williams, Jutta Koether, Tom Verlaine, Thurston Moore, Jem Cohen, Liso Robinson, Lenny Kaye, Kim Gordon ve Frances Yauch yazdı. Ortaya Patti Smith hayranlarının mutlaka edinmesi gereken, koleksiyonluk bir kitap çıktı.

Kitaptan…

 “Michael Stipe’la 1995’te Michigan’da tanıştım. 14 Şubat’ta beni İspanya Barselona’dan aramıştı. Onu tanımıyordum ama, aşkımın ölümünden haberdar olduğu için yalnızlığımı tahmin etmiş ve Sevgililer Günü’mü kutlamak için aramıştı. Bu ilk konuşmamız ve benim için bir yabancı olduğu son konuşmamızdı.”

Patti Smith

 “Muhteşem bir kitap… Allen Ginsberg, Gregory Corso, Tom Verlaine, Sonic Youth elemanları ve daha kimler kimler… Bu isimlerin Smith için kaleme aldıkları kısa metinler de kitabın içinde karşınıza çıkıyor.”

Chicago Edebiyat ve Fotoğrafçılık Merkezi

“Bu kitap ve dokunduğu kısa hikâyeler, hayatımın, benim için çok önemli bir dönemini ifade ediyor. On üç yıl sonra geriye bakmak, her şeyin hem nasıl değiştiğini hem de hiç değişmediğini fark etmek benim için garip… Patti müzik hayatının en iyi işlerinden bazılarını üretmek için gitmişti, bunlar ruhunu, enerjisini, hayat ve tarih aşkını yakalayan şarkılar. Bu kitabın aktarmaya çalıştığı yolculuğu, müziğe ve canlı performanslara gösterişsiz ama coşku dolu geri dönüşünü görmek büyük bir zevk ve inanılmaz bir heyecandı.”

MICHAEL STIPE, Önsöz’den.

“Anımsadığım şeyler… Michael’in bana aldığı, Connceticut’ta spor salonunun soyunma odasında askıya asılı duran safran rengi elbise. Hepimizin günümüzü Philadelphia Sanat Müzesi’ndeki Brancusi heykellerine bakarak geçirdiğimizi ve onlara dokunduğumuz için bize bağırdıklarını anımsıyorum. Grubumuzun arasındaki sıcak yakınlığı anımsıyorum. Bob’un sahneye çıkmak üzereyken oğlum ve kızımla konuşmak için durmasını hatırlıyorum. Ve onunla Dark Eyes’ı söylediğimizi anımsıyorum, şarkıyı söylerken o kadar yakındık ki alınlarımızdan süzülen ter damlaları bir tespih gibi bir araya geliyordu. Bu, masum ve acı tatlı zamanları tekrar anımsatan resimler için minnettarım.”

PATTİ SMITH, Önsöz’den.